Aan het begin van mijn avontuur sprak ik Martijn over mijn Muskatlon. Omdat ik niet zo goed kan schrijven en hij wél. Dus ik vertelde en hij schreef. Over waarom ik ga, waar ik in geloof en waarom een triatlon doen dan iets toevoegt.
EEN TRIATLON OP DE FILIPIJNEN – WAAROM IK GA
Ik wil het vuur in me laten opvlammen voor de arme mensen om me heen. Er is zoveel onrecht, daar moet ik op reageren. Daarom heb ik besloten mee te doen aan de Muskathlon. Een Muskathlon is een sportieve prestatie voor het goede doel. De Muskathlon die ik ga doen is een halve triatlon die ik in 2020 gaan lopen, fietsen en zwemmen op de Filipijnen. Mijn doel is naast die triatlon om tienduizend euro op te halen voor kinderen in armoede. Dat is een prestatie waar ik heel hard voor moet trainen en een bedrag dat ik alleen met veel steun van anderen bij elkaar kan krijgen.
EEN GROTE GLIMLACH – HOE HET BEGON
Toen we voor de zomer met ons gezin op de conferentie van Opwekking waren, is het bij mij gaan broeien. Daar liep een groepje mannen namens De 4eMusketier een hardlooprondje over het festivalterrein. Je kon daaraan meedoen en na afloop kreeg je uitleg over de Muskathlons die zij op verschillende plekken over de wereld organiseren. Met de opbrengst van deze sportevenementen financieren ze projecten die ten goede komen aan een rechtvaardige wereld.
Toen ik de verhalen van deelnemers hoorde en zag hoe geraakt ze waren door hun ontmoetingen met mensen die steun ontvangen vanuit die projecten, werd ik heel enthousiast. Mijn vrouw zag het meteen toen ik terugkwam, de grote glimlach waarmee ik kwam aanlopen. ‘Nu is het begonnen’, dacht ze.
GEWOON GELD DONEREN KAN TOCH OOK – HET EFFECT VAN INSPANNING
Mij was het tot nu toe niet zo opgevallen, maar het is bijzonder wat je te zien krijgt als je je eenmaal interesseert in een sportieve sponsoractie. Ineens komen er van alle kanten social media-berichten (Koekjes!) op je af over sportevenementen gekoppeld aan fondsenwerving. Ik wist niet dat het er zoveel waren. Maar waarom? Waarom moet je nou gaan sporten voor een goed doel?
Wat is het effect wanneer je een sportieve inspanning doet? Door veel te sporten vergroot je de opname van zuurstof. Je hart groeit letterlijk. En wat is het effect om bezig te zijn om te geven aan mensen in armoede, in nood, in eenzaamheid of…? Dat vergroot je hart, keer op keer. En de combinatie van deze sporten en geven versterken elkaar. Daar is het mij om te doen. Ik wil het in mijn lijf voelen. Heel fysiek. Ik wil mijn hart vergroten voor het doel waarvoor ik loop en fiets en zwem. Een groter menselijk hart, dat voluit klopt voor gerechtigheid. Daar ben ik naar op zoek.
JE KAN TOCH OOK IN NEDERLAND SPORTEN? – WAAROM IK TOCH NAAR DE FILIPIJNEN GA
Waarom is die Muskathlon zo ver weg? Je kunt toch ook gewoon in Nederland geld ophalen en daar dat goede doel mee steunen? Dat scheelt ook in de kosten die je maakt om er naartoe te reizen. En het is ook nog beter voor het milieu.
Zeer terechte vragen, vind ik. Maar toch is dit echt hoe ik het wil doen. Het gaat mij niet alleen om het goede doel op zich, maar ook om mijn eigen hart. Ik heb me altijd betrokken gevoeld bij het onderwerp armoede. Toch verbind je daar in het dagelijkse bestaan van huisje-boompje-beestje niet altijd veel consequenties aan. Door met de Muskathlon mee te doen, wil ik mijn betrokkenheid bij armoede heel concreet maken. Ik wil dat armoede iets is waar ik me met mijn hele hart aan verbind. En ik geloof dat mijn hart geraakt wordt door de kinderen voor wie ik het doe te ontmoeten. En als ik mijn hart daardoor laat raken, kan ik dat doorgeven aan anderen.
GEEN MARATHON MAAR EEN TRIATLON – WAAROM IK DE LAT ZO HOOG LEG
Na mijn beslissing om een Muskathlon te gaan doen, was er nog wel een probleempje. Het idee achter de Muskathlon is dat je een sportieve prestatie uitzoekt waar nog echt een persoonlijke uitdaging in zit. Wil je er met je hele lijf en hart bij betrokken raken, dan moet je ervoor zorgen dat je er veel voor moet doen. Maar een marathon had ik al eens gedaan. Niet dat dat eenvoudig is, maar als je dan toch bezig gaat, leg dan de lat een hoger dan waar je al geweest bent. Gelukkig kun je ook meedoen aan een triatlon dus heb ik me daarvoor opgegeven. Half oktober 2020 is het zover. Tot die tijd moet ik heel veel trainen én hoop ik die tienduizend euro bij elkaar krijgen. Ook daar ligt de lat hoog. Voor mij is dat geen bedrag dat ik bij wijze van spreken zelf ergens heb liggen. Dus ook wat dat betreft moet ik flink aan de bak.
NÚ KAN HET! – WAAROM IK NU GA
Zoals gezegd wil ik het vuur weer opporren bij mezelf. Ik wil mijn steentje bijdragen voor een rechtvaardige wereld. Dat heb ik altijd gewild, maar de afgelopen jaren stond ik door de energie en aandacht die het gezinsleven, studie en mijn werk vroegen een beetje op de waakvlam. Daar is niks mis mee trouwens.
Het heeft me wel de nodige moeite gekost om te accepteren dat het leven op die manier is wat het is. Een tijdlang legde ik mezelf de last op dat het méér moest zijn. Ik voelde een onrust, dat het niet genoeg was, dat mijn bijdrage groots en meeslepend moet. Dat gevoel heb ik niet meer. Maar deze zomer tijdens die conferentie ontdekte ik dat die triatlon een hele mooie manier is om iets te doen met mijn hart voor gerechtigheid. En tot mijn verrassing realiseerde ik me ineens: Hé, maar als ik kijk naar hoe mijn leven er nu uitziet, dan kán het nu ook!
HULPPROJECTEN LIJKEN VAAK ZINLOOS – WAAROM IK TOCH GA
‘De armen zullen altijd bij ons zijn’, is een tekst die in mijn hoofd zit. Het ligt niet in mijn vermogen om systemen te veranderen, maar wel om anderen te helpen. Heeft het zin om bij wijze van spreken ergens ver weg een waterput te slaan die in een mum van tijd weer kapot gaat? Hulpprojecten lijken vaak zo zinloos. Er verandert niks. Maar dan, doe je dan maar niks? Die gedachte is lang bij me blijven broeien. Tot ik me realiseerde wat er echt van waarde is. En dat is volgens mij: de ontmoeting die we met elkaar hebben. Want daarin delen we – op individueel niveau – liefde uit aan elkaar. Dat heb ik geleerd van mensen die ik in Afrika heb ontmoet. Zij zijn bezig met wat het meest waardevol is: bij elkaar zijn. Wie heeft het dan het beste voor elkaar, zij of wij?
Die actie voor de Filipijnen, daar sta ik nu anders in dan ik een paar jaar geleden waarschijnlijk had gedaan. Het gaat niet meer vanuit het idee van het móet en het zál. Het heeft voor mij ook niet de pretentie de wereld te verbeteren of de systemen omver te werpen die onrecht in stand houden. Maar ik kan iets doen en dat mag ook iets kleins zijn.
Daarnaast geloof ik in de manier waarop Compassion werkt. Zij komen niet om de boel te redden maar investeren in de lokale gemeenschap. De mensen moeten het zelf gaan doen met elkaar. Hun missie is om kind voor kind uit de armoede te halen maar wel als onderdeel van de gemeenschap. Dat je onderdeel bent van die groep laat je weer geloven dat je ertoe doet.
BLIJVEND VUURTJE – MEER DAN DE MUSKATHLON
We dragen met de Muskathlon bij aan verschillende projecten van Compassion op de Filipijnen. Dat kan om ondersteuning van een gezin gaan of van een plaatselijke kerk die zich inzet voor de armen. Als je mij voor mijn Muskathlon sponsort, draag je hieraan bij.
Maar je kan het werk van Compassion ook steunen door een kind te sponsoren. Je investeert dan langdurig de deelname van een kind aan een Compassionproject en bouwt door elkaar te schrijven een persoonlijk band met hem of haar op.
Wij willen zelf een kind gaan sponsoren op de Filipijnen. Als ik daar ben, zullen we een aantal projecten bezoeken en wil ik graag het kind ontmoeten dat we zelf ondersteunen. Wat zal het tof zijn, om het kind te ontmoeten waar ik zelf financiële steun aan geef. Dan gaat het nog meer leven. Als ik het met eigen ogen zie, persoonlijk die mensen ontmoet en zie welke invloed het Compassionproject heeft op hun leven.
Mijn reis is in oktober 2020. Ik heb dus ongeveer een jaar om me voor te bereiden. Ik kijk er enorm naar uit. Zal het lukken om de ontmoetingen die je daar hebt mee te nemen, terug naar Nederland, en als een blijvend vuurtje in mijn hart te laten branden en door te geven zodat er steeds meer mensen op zullen staan tegen armoede?
